برادر چه کنم من
با دست بریده  با مشک دریده  برادر چه کنم من
با رنگِ پریده    سرنیزه به دیده    برادر چه کنم من
با قد خمیـده    با داغ عـدیـده    برادر چه کنم من
ای نور دو دیده   لب تشنه تپیده   برادر چه کنم من
با دسـت بریدة برادر چه کنم؟
با مشک دریدة برادر چه کنم؟
دستـان توانـای علمـدار رشیدم
افتاده جـدا بر سر شنزاره بدیدم
در دسـت خودم دست جدایش بفشردم
آهی ز دلِ خسته ، لبِ تشنـه کشیدم
دستی که ستونِ سپهم بوده
بـر یـاوریِ او نگهـم بـوده
این دست جدا گشته خدا داند
هنگـام بلا تکیه گهـم بوده
با دست بریده  با مشک دریده  برادر چه کنم من
با دسـت بریدة برادر چه کنم؟
با مشک دریدة برادر چه کنم؟
چشمان درخشان سپهدار جوانم
دیـدم هـدفِ نـیـزة بیـدادگرانم
از دیدن این صحنة غمگین شده گفتم
گویی که سنان بوسه زده بر دل و جانم
چشمی که خدا دیده به هر لحظه
ماننـد اُحـُد بوده مرا حمـزه
از جور و جفـای سپهِ کوفـه
بوسیده به ماتم نوک سرنیزه
با دست بریده  با مشک دریده  برادر چه کنم من
با دست بریده  با مشک دریده  برادر چه کنم من
با رنگِ پریده    سرنیزه به دیده    برادر چه کنم من
با قد خمیـده    با داغ عـدیـده    برادر چه کنم من
ای نور دو دیده   لب تشنه تپیده   برادر چه کنم من
با دسـت بریدة برادر چه کنم؟
با مشک دریدة برادر چه کنم؟
مشکی که کنون منتظـرش مانده صغیری
بوده به سرِ دوش  علمـدار دلیری
گردیده رها بر سر خاشاک  بیابان
دیدم که فرو رفته در آن ناوک تیری
مشکی که امید همگان باشد
سویش نگهِ تشنه لبان باشد
از نیـزة پر کینـه شده پـاره
آبش به گِلِ تیـره روان باشد
با دست بریده  با مشک دریده  برادر چه کنم من
با دسـت بریدة برادر چه کنم؟
با مشک دریدة برادر چه کنم؟
آزرده روان گشته ام از این همه بیداد
بر نعش برادر بکشم ناله و فریاد
بنگر که چه ها کرده عدو با تن یارم
صد پاره شده پیکر این شاخة شمشاد
یاری که جهان محو وفایش شد
قلب و دل هر شیعه سرایش شد
گو سروری از مهر ابوفاضـل
شاید که سرت تحت لوایش شد
با دست بریده  با مشک دریده  برادر چه کنم من

شاعر : محمدرضا سروری