کاش می شد
بابای مهربانم
نیروی جسم و جانم  -  بابای خوش بیانم - بابای جان فشانم
******
بابا تو بی ریایی          بابا تو دل ربایی
تنها امید مایی          بابای مهربانم
******
كاش می شد پدرم برگردد
گونه از بوسة او تر گردد
باز بینم رخ نیكویش را
شام هجران وی آخر گردد
كاش می آمد و غم ها می رفت
دیده سویش به تماشا می رفت
از دل خون و پریشان شده ام
دلهره ترس و تمنّا می رفت
كاش بابای ز جانم بهتر
می كشید دست نوازش بر سر
این تن خستة رنجور و نحیف
می نشانید به محبّت  در بر
بابای مهربانم
******
بابا تو بی ریایی          بابا تو دل ربایی
تنها امید مایی          بابای مهربانم
كاش می شد كه بیاید از ره
بر شب تار بتابد چون مه
نور امّید بپاشَد  در دل
دست ظالم نماید كوته

كاش یك بار دگر می دیدم
در رُخَش بارقة امیدم
دل به یُمن نگهش می آسود
غنچه از لعل لبش می چیدم

كاش بود و غم ما را می دید
نقش زنجیر به پا را می دید
با دلم از غم  فردا می گفت
این همه شور و نوا را می دید
بابای مهربانم
******
بابا تو بی ریایی          بابا تو دل ربایی
تنها امید مایی          بابای مهربانم
كاش می آمد و پیشم می ماند
قصة مهر به گوشم می خواند
لشكر ماتم و اندوه  و بلا
با نگاهی ز وجودم می راند

كاش بند غم دل وا می شد
دیده محو رخ بابا می شد
از پس ابر سیه  می بارید
سینه چون پهنة  دریا می شد

كاش آن رفته سفر می آمد
موسم غصّه  به سر می آمد
تا نوازش كند این  غنچة ناز
با دو صد بوسه  ز در می آمد
بابای مهربانم
******
بابا تو بی ریایی          بابا تو دل ربایی
تنها امید مایی          بابای مهربانم
كاش غم ها همگی می رفتند
سایه های زندگی می رفتند
عشق و امّید پناهی می یافت
عقده های بندگی می رفتند

كاش می شد پدرم برگردد
گونه از بوسة او تر گردد
باز بینم رخ نیكویش را
شام هجران وی آخر گردد

سروری در غم و سوگ پدری
گوید از دغدغه های   دختری
گوید از عشق و امید و آرزو
از دل خون و گل خون جگری
بابای مهربانم
******

شاعر : محمدرضا سروری