خیمه را برپا کنید
طی شده منزل به منزل در هوای سوختن

نیست از ما هرکسی که نیست پای سوختن

هرچه میخواهد بیاید!باز عزت با من است

نوبتی باشد اگر اینبار نوبت با من است

من زنم اما طلوع غیرتم با کربلاست

برلبم انا فتحنا دارم اینجا کربلاست

از شتر پایین میایم فکر بالا میکنم

این بیابان را خودم عرش معلی میکنم

خیمه را برپا کنید ای مردهای کاروان

گرچه خواهد شد همین جاها منای کاروان

خیمه را برپا کنید امید برپا میشود

خیمه خیمه خیمه ی توحید برپا میشود

بار بگذارید بار نور برداریم ما

مرد و زن پیر و جوان سرباز و سرداریم ما

دین اگر امروز مرد احیای ان با زینب است

مظهر تام و تمام صبر تنها زینب است

دست بسته میشوم دست همه وا میکنم

پابرهنه میشوم درراه غوغا میکنم

میشوم درمان دین با زخمهای صورتم

میدهم محرم که نامحرم نبیند قامتم

به اسیری میروم آزادگی را جان دهم

مجلس می میروم تا بر همه ایمان دهم

`ما رایت” تا قیامت میشود ذکر لبم

زینبم من زینبم من زینبم من زینبم

شاعر : سید پوریا هاشمی