سرش و اشقیا می برن ، چقدر بی حیا می برن

بمیرم از قفا می برن ، پیش چشم زهرا می برن

شکسته شد سبوی ارباب ، وقتی نشست به روی ارباب

تو پنجه هاشه موی ارباب ، دشنه رو زد گلوی ارباب

دریای خونه گودال ، حسین کشونه گودال

نشسته روی زانو ، مادر میون گودال

(حسین حسین واویلا)4

******

غرق خون گلوش می کردن ، با لگد پشت و روش می کردن

عوض پیرهن  نامردا ، تنشو نیزه پوش می کردن

شد قطعه قطعه جون ارباب ، همدم خاک و خونه ارباب

میاد به زیر نعل اسبا ، صدای استخون ارباب

یکی به پهلو میزد ، یکی به بازو می زد

حالا برای غارت ، سنان به شمر رو می زد

(حسین حسین واویلا)4

******

معجرا رو حراج می بردن ، گوییا تخت و تاج می بردن

همه رو به تاراج می بردن ، بیشتر از احتیاج می بردن

عمامه و ردا رو بردن ، انگشتر آقا رو بردن

گهواره ی شیرخوارو بردن ، زیور بچه ها رو بردن

داره می بینه زینب ، یه وحشی لامذهب

حجاب دخترها رو ، می کشه از رو مرکب 

(حسین حسین واویلا)4

شاعر : مظاهر کثیری نژاد