من نوکر حسینم
هر چند که از داغ تو مرثیه به دوشم 

یک آهِ عزا را به دو عالم نفروشم 

من طایر قدسم به زمین آمده ام تا 

از برکه ی اندوه تو یک جرعه بنوشم 

شور تو شعوری به من آموخت که تا مرگ 

در بزم غمت کم نشود جوش و خروشم 

با روی سیاه آمده ام نوکری تو 

لطف تو به من گفت که چون جون بکوشم 

عمری است که روی لب من نام `حسین” است 

ذکری به جز این ذکر نرفته است به گوشم 

بر تو نکنم گریه کم از مرغ هوایم 

در سوگ تو زوزه نکشم کم ز وحوشم 

ای کاش به جای کفن ای بی کفن ارباب 

پیراهن مشکی عزای تو بپوشم 

شاعر : امیر عظیمی