ولدی علی
زخم های جـگرم بیشتر از پیکر تو 

این بلا بر سر من آمده یا بر سرِ تو 

نا امید آمدم و هِیْ به خودم می گویم 

نخوری غصه که این نیست علی اکبر تو 

روی یک تکه حصیر است هزار و یک علی 

مانده انـگار روی خاک دوسه تـّا پر تو 

عمـه آمد که پدر دق نکـند از غصه 

خبرت که برسد کشته شده مادر تو 

وسط دشت زمین می خورم و می خندند 

به زمین خـوردن بابای تو بالاسر تو 

تو بنا بود عصـای پیـری من باشی 

پیر کرده پدرت را روضه یِ آخر تو 

جای قیچی روی اعضای تن تو مانده 

ندبه خوان پای بدن عمه یِ غم پرور تو 

شاعر : حسین ایمانی