خشكی چشم پشیمان مرا دریابید
به غباری سر مژگان مرا دریابید

من اویسم ز قَرَن آمدم آقایم نیست
چشم‌های تر ِ حیران مرا دریابید

كاش می‌دیدم و با گریه‌كنان می‌گفتم
حال آقای پریشانِ مرا دریابید

می‌زنم سینه به پایِ غم‌تان تا یك روز
سینه‌ی خسته‌ی سوزان مرا دریابید

كاش در روضه فقط جان بسپارم پیشت
كاش در كرب و بلا جان مرا دریابید

گریه‌ی مادرِ تو می‌رسد از روضه‌ی ما
دست‌ها، چاك گریبان مرا دریابید

مادرت باز به سر می‌زند و می‌گوید
پسر تشنه و عریان مرا دریابید

عمّه‌ی كوچک ِ تو داشت به زینب می‌گفت
زخم‌های لب مهمان مرا دریابید

شاعر : حسن لطفی