خدایا به اسم یا غفارت

 نظر کن به عبد گرفتارت

به ذکرت به جودت میخوانمت

 که مهمان شده شب زنده دارت

به آوای عظم سلطانک

الهی و ربی من لی غیرک

خدایا تو هستی تنها یارم

 به خاک درت سر می گذارم

تویی تو تمام امید من

 به جز تو پناهی را ندارم

منم خاک و تو اعلی مکانک

 الهی و ربی من لی غیرک

چه غم ها زدودی از دل من

 گشودی گره از مشکل من

بلا را گرفتی از جان و دل

 وِلا را سرشتی با گِل من

به والایی ظهر امرُک

 الهی و ربی من لی غیرک

من و بی فایی با مهربان

 تو و همنوایی با همزبان

منو بی حیایی در معاصی

 تو و آشنایی با پشیمان

تویی صاحب خفیَ مکرُک

 الهی و ربی من لی غیرک  

منو کوه عصیان یارب العفو

 تویی ماه غفران یا رب العفو

منو درد نسیان از رحمتت

 تو و راه درمان یا رب العفو

پناه بر تو از غلب قهرُک

 الهی و ربی من لی غیرک

من عبد گنهکار، تو بخشنده

 به عفو خطاکار تو زیبنده

خجالت کشم از لحظه ای که

 تو هستی به جای من شرمنده

به هنگام و جرت قدرتک

 الهی و ربی من لی غیرک

اگر تو نبخشی خطایم را

 صدا می کنم من آقایم را

به قدری بگویم حسین حسین

که سازی اجابت دعایم را

به اسمی که شد فیه قضائک

 الهی و ربی من لی غیرک

من آن ریزه خوار کوثری ام

 گدای عطای حیدریَم

به پایین پای آقام سوگند

که عمری علیِ اکبریَم

به عشق امیرم قداتیتُک

 الهی و ربی من لی غیرک

منم میهمان آشنایت

تویی میزبان بنده هایت

بیا و قدیم الاحسانی کن

خودت روزی ام کن کربلایت

قسم بر تقدست اسمائک

الهی و ربی من لی غیرک

سحرها به وقت گفتگویم

گهی می نشینی رو به رویم

به غم های مادر که می رسم

دهد اشک روضا شستشویم

به ماه مدینه فأسئلک

الهی و ربی من لی غیرک

محمودزولیده