یابن الحسن
وقتی که یادت نیستم، بی اعتبارم 

وقتی به تو ایمان ندارم، بی قرارم 

الحق و الانصاف کم فکر تو هستم 

از بس که بر این نفس وامانده دچارم 

شاید که از چشم تو افتادم که این طور 

دیگر زمان معصیت بی اختیارم 

یابن الحسن، با غفلتم سرمایه ام سوخت 

رحمی نما، آتش گرفته کوله بارم 

باشد بزن اما دگر رو برمگردان 

شرمنده ام من از گناه بی شمارم 

دیدی پشیمانم، به آغوشم کشیدی 

دیدم غریق رحمت پروردگارم 

گرچه برایت نوکر خوبی نبودم 

با این همه جد شما را دوست دارم 

من که نشد یک بار پیش تو نشینم 

شاید زمان روضه بنشینی کنارم 

رو به برادر، خواهری با گریه می گفت: 

با رفتنت آتش زدی بر روزگارم 

ای کاش می شد بوسه از رویت بگیرم 

قاری قرآنم، عزیزم، نی سوارم 

شاعر : محمد جواد شیرازی