باد می آمد و می شد خبر آماده ی رفتن
خبر آمد که شد اول نفر آماده ی رفتن

وه چه آمادگی و جلوه ی نابی شده است
پدر آماده ی اذن و پسر آماده ی رفتن

و ان یکاد حرمی پشت سرش بود چرا پس
می شود یکسره تیر نظر آماده ی رفتن

رخ پیغمبری اش ولوله انداخت که می گشت
تیغ دشمن پی شق القمر آماده ی رفتن

آمده بار دگر کام بگیر ز پدر
شد اگر باز عطشناک تر آماده ی رفتن 

بیخود از خود شد و در معرکه دست از جان شست
پیکر آماده ی شمشیر و سر آماده ی رفتن 

پدرش دید که پاشیده به صحرا پسرش
می شود دست به سمت  کمر آماده ی رفتن

روی زانو وسط معرکه بالینش رفت
هان چه دیده است که گشته دگر آماده ی رفتن

با عبای نبوی و کمر خم ، گشته
پدر پیر به قلب خطر  آماده ی رفتن

تا مگر در دل لشکر به حسینش برسد
می شود عمه ی خونین جگر آماده ی رفتن

شاعر : رضا محمدی