دلامون کبوتره تو آسمون روضه هات
آشیونه داره گوشه ای تو خیمه ی عزات

خاک هیچ جا مثه تربت تو ارزش نداره
اجابت دخیل شده به زیر گنبد طلات

بعد گریه انگاری تازه به دنیا اومدم
گناهام می ریزه وقتی سینه می زنم برات

مادرت حق داره گردنم که قبل خلقتم
دعا کرده تا بشم سوار کشتی نجات

مادرم شبا برام قصه ی کربلا می گفت
تا یه روز بیاد بشم نذر شما و بچه هات

خدا خیرش بده هرکی عاشقی یادم داده
جگرم آتیش گرفته لابه لای خیمه هات

چی میشه عطش بگیرم و فقط بگم حسین...
یا که تشنه بمیرم خاکم بشه صحن و سرات

اسمتو بردم و توی آسمون راهم دادن
آخرش به خاطر تو می خره منو خدات

وقت تشنگی به یاد لب تو آب می خورم
یاد سقا و گلوی اصغر و آب فرات

شاعر : روح الله عیوضی