بند اول:
عشقه خالص بودن ، اهل یکدستی باش
نوکر اربابی ، هر کسی هستی باش
گریه شرافت میده به آدم
حال زیارت میده به آدم 
من اهل کربلام برا این که
روضه اصالت میده به آدم
من اصالتاً کربلایی ام، با نوای تو نینوایی ام
اربابم حسینه تا به ابد، من مفتخرِ این گدایی ام
(امیری یا ثارالله)
بند دوم:
توی این میخونه غرق در مستی باش
نوکر اربابی ، هر کسی هستی باش
دلم تو رویای توئه ارباب
عاشق چشمای توئه ارباب
یه روزمنم به کربلا میام
خرجی من پای توئه ارباب
من بزرگ شدم ، پای علمت
روزی میگیرم ، از محرمت
تا دورم ازت ، افسرده میشم
آروم میگیرم ، وقتی دارمت
(امیری یا ثارالله)
بند سوم:
پای هر عهدی که با خدا بستی باش
نوکر عباسی ، هر کسی هستی باش
یه عشق آسمانیه عباس
برکت جاودانیه عباس
ارمنیا هم میمیرن واسش
شخصیت جهانیه عباس
توی قلبمه ؛ آقام ابوفاضل
شاه علقمه ، آقام ابوفاضل
غیرتی میشه وقتی که میاد
اسم فاطمه ، آقام ابوفاضل
(امیری یا ثارالله)

شاعر : مظاهر کثیری نژاد