کسی که راه به باغ تو چون نسیم گرفته‌ ست
صراط را ز همین راه مستقیم گرفته ‌ست

تو از عشیره ی عشقی ، تو از قبیله ی قبله
که عطر ، مرقدت از جنّت‌النعیم گرفته‌ ست

گدای کوی تو امروزه نیستم من و دانی
سرم به خاک درت ، اُنس از قدیم گرفته‌ ست

همیشه سفره ی دل باز کرده‌ ام به حضورت
که فیض باز شدن غنچه از نسیم گرفته‌ ست

همیشه عبد حقیر است در برابر معبود
به جز تو کی سِمَت عبد ، با عظیم گرفته ‌ست

بر این بهشت مجسّم قسم که زائر صحنت
به کف براتِ نجاتِ خود از جحیم گرفته ‌ست

مَلَک غبار ، ز قبر تو تا نَرُفته نرَفته
در این مقام ، فلک خویش را مقیم گرفته ‌ست

چگونه چشم کرم زین حرم نداشته باشم ؟
که هر کبوتر تو ذکر " یا کریم " گرفته‌ ست

کسی که زائر تو شد ، حسین را شده زائر
که رنگ و بو حرم تو از آن حریم گرفته‌ ست

شاعر : حاج علی انسانی