تو یادگار حسینی که کربلا دیدی
شبیه عمّه‌ی مظلومه‌ات بلا دیدی
"سری به نیزه بلند است" را شما دیدی
و غارت حرم و خیمه‌گاه را دیدی
دو چشم گریه‌ی تو تا همیشه آباد است
در این سکوت تو صدها هزار فریاد است

برای گریهـات آقا اشاره کافی بود
همین که چشم تو بینَد سه‌ساله کافی بود
گلوی نازک یک شیرخواره کافی بود
به آب‌دادن ذبحی نظاره کافی بود
تو را به غصّه چهل‌سال مبتلا دیدند
به لحظهْ‌لحظهْ گریز تو کربلا دیدند

اگرچه عصر دهم قسمت تو غم گردید
که سایه‌ی پدرت از سر تو کم گردید
نصیب تو فقط آه و غم و الم گردید
ز بار غصه‌ی یاران قَدِ تو خم گردید
اگرچه تبْ نگهت را ز درد، تیره نمود
خدا برای امامت تو را ذخیره نمود

دلتْ ز داغِ اسارت غمِ فراوان داشت
دو پلک چشم ترِ تو همیشه باران داشت
همیشه خاطرِ تو یادی از شهیدان داشت
به سینه روضه‌ی مکشوف چون هزاران داشت
سه‌شعبه دیدی و تیر و گلوی اصغر را
تو تیغ دیدی و خنجر به روی حنجر را

به نوک نی سرِ خورشید ماه قافله بود
نگاهبان سر شیرخواره حرمله بود
به دست و پای تو در این مسیر سلسله بود
غمی که کُشته تو را شام بود و هلهله بود
شهادت ارث شما بود و اعتبار شما
به ظلمْ سوی اسارت کشید کار شما

چه رفت بر دل غمدیده‌ات به دفن پدر
درون قبر زدی ناله‌ای ز سوز جگر
سری نمانده کنی رو به سوی قبله دگر
رواست خون بشود جاری از غمت ز بصر
به دفن شاه شهیدان کفن نبود آنروز
به زیر آن همه نیزه بدن نبود آنروز

شاعر : وحید دکامین