چه حالي داره
اين شب و روزا
عمه ي ، غريب و تنها
با چشا ، يِ خون تو صحرا
بيقراره

روزا ، تو سايه ميرفتن خودشون
ولي ، همه ي حرم بي سايه بون
ميسوخت ، صورتِ تمومِ بچه ها
ميسوخت ، از تشنگي حنجرشون

با دل شكسته ، خدا خدا ميكرد
با دل شكسته ، چشماشو وا ميكرد
با دل شكسته ، به نِي نگا ميكرد

داداش ، غريب گير آوردنمون...

دلش گرفته
براي باباش
دختري ، كه تاره چشماش
چند روزه ، خشكيده لبهاش
بيقراره

آخه ، چند شبه بي لالا ميخوابه
بغل ، نكرده چند روزه باباشو
داره ، آروم آروم اشك ميريزه تا
كسي ، نَشْنَوِه آهِ گريه هاشو

با دل شكسته ، روزا رو هِي شمرد
تو راها هِي شمر ، اشكش و در آورد
با دل شكسته ، از زجر سيلي خورد

بابا غريب گير آوردنمون

عباس میرخلف زاده