سلام ای جود تو اسلام پرور
هماره گرم تکریمت پیمبر

تو از صبح ازل یکتا پرستی
نخستین بانوی اسلام هستی

ز انفاق و عطایت یا خدیجه
نهال دین ثمر داد و نتیجه

ملک بر آستانت بوسه چین شد
تمام ثروت تو خرج دین شد

تویی تفسیر الرحمن و انعام
بهین مصداق انفاقی و اکرام

 چو مادر حامیِ پیغمبری تو
که بر ام ابیها مادری تو

رخت شد بارها در راه دین رنگ
تو هم مثل پیمبر خورده ای سنگ

هنوزم مانده بر رویت کبودی
ملک یا حور یا انسان که بودی

تو عشق جاودان مصطفایی
تو مادر خانم شیر خدایی

شرف این بس پیمبر شوهر توست
چنان زهرای اطهر دختر توست

چراغ راه حق جویان حسینت
فلک مات مقام زینبینت

به روی فاطمه بنگر ، بزرگی
تو بر خون خدا مادر بزرگی

به پاس آن همه بذل و عطایت
کفن ها از بهشت آمد برایت

وفای تو به همسر مثل زهراست
چهل مرد عرب یکسو و تنهاست

حسینت همسری دارد رباب است
به یاد شوهرش در آفتاب است
 
حسن اما میان خانواده  
به جانش زهر از همسر فتاده

درون خانه بی یار و حبیب است
غریب است و غریب است و غریب است

«رئوفی» ذره تو خورشیدِ آهی
بر این ذره نگاهی گاه گاهی