ای عشق با تعلق خاطر عجین مباش

آزاده باش و حسرت و غم آفرین مباش

گاهی وصال ، آخر راه است صبر کن

با آنچه دوست خواست بساز و غمین مباش

کوهی ز درد گر به دلت هست دم مزن

آتش فشان اگر  که شدی آتشین مباش

ای دل در این کشاکش دنیا و اهل آن

جز یاد دوست با دگری همنشین مباش

هستیم جمله خلق خداوند نیک و بد

ای نازنین به خالق بینا ظنین مباش

بی رحمی زمین و چنین سرعت زمان

فرصت کم است بر کمِ دنیا حزین مباش

پائین پا فتاده علی اکبرِ حسین

آنجا که ذکر او شده بالانشین مباش

تا فاطمه است مادر و حیدر بود پدر

فرزند خوب باش «رئوفی» جز این مباش