پر میزنم پر ، همچون کبوتر
بر گنبد و گلدسته ها سر می نهَم سر
پنجره فولاد رضا
تمام دنیای منه
نام قشنگ و دلرباش
قلبمو از جا می کنه
آقام علی موسی الرضا
دستی به پهلو ، دستی به سینه
چون مادرش در کوچه ی تنگ مدینه
از مجلس مامون چنین
آمد به خانه ای خدا
هم یاد سیلی کرده و
هم تازیانه ای خدا
آقام علی موسی الرضا
آتش بجانِ ، عرش خدا زد
تا خواهرش معصومه را امشب صدا زد
مادر ندارد این غریب
در حجره ، غلطان روی خاک
خواهر ندارد تا کند
چشمان اشک آلوده پاک
آقام علی موسی الرضا
شاعر : حسین رئوفی
- دوشنبه
- 17
- مهر
- 1396
- ساعت
- 8:12
- نوشته شده توسط
- ح.فیض
- شاعر:
-
حسین رئوفی
ارسال دیدگاه