به حکم حب تو حبس ابد شد این دل من
به حبس مفتخرم گر تویی موکل من

عجیب جرم بزرگی ندیده دیده تو را
که بوده ظلمتِ غفلت همیشه حائل من

به روز حشر بهشت و جهنم است یکی
ز منزل تو شود دور اگر که منزل من

گُلی که آب ز مهر تو خورده خوش گِل شد
اگر چه زشتم با تو سرشته شد گِل من

تویی امیر زمین و تویی امام زمان  
چه کرد با دل پر درد تو رذائل من

فدای جد غریبت که روز عاشورا
بگفت در ره معشوق  سوخت حاصل من

نمیکنم گله از حق به راهش ار پسرم  
به خون خویش زند دست و پا مقابل من

بریز اشک «رئوفی» به اشک آن پدری
که گفت داغ علی اکبر است قاتل من

شاعر : حسین رئوفی