در خود کشید گام به گام ِ بقیع را
تعظیم کرد و داد سلام بقیع را

اشکی بهانه گیر شد افتاد روی بوم
لبریز کرد بغض ِ تمام بقیع را

برداشت رنگ روشن و اذن دخول را
زائر کشید و اشک ِ مدام بقیع را

نقاش بود و با قلم ِ حاجتش کشید-
در یک حرم چهار امام ِ بقیع را

خادم کشید و عود به دستان او کشید
پُر کرد بوی عطر مشام بقیع را

نقاش از غریبیِ شان گُر گرفته بود
تغییر داد رکن و‌ مقام بقیع را

یک سر به مکّه زد قلمش زمزمی گرفت
لبریز کرد تشنهٔ جام بقیع را

بالا کشید پرچم سبز حریر و بعد
باران گرفت گنبد و بام بقیع را

پیدا نکرد آن حرم ِ مادرانه را
پنهان کشید حسنِ ختام بقیع را!

شاعر : مرضیه عاطفی