بی واسطه باز است بروی همه٬ درها
باید بروم! هست در این خانه خبرها

مولود نجیبی که از اعجاز نگاهش
آورد دل سنگ چه یاقوت و گوهرها

گفتند به هم آسیه و حضرت مریم
ایکاش که قسمت شود اینگونه پسرها

دستان تو در دست پدر لحظهٔ افطار
مادر به تماشای تو بیدار سحرها

نذر تو خدا سفرهٔ ماه رمضان را
انداخته؛ مهمان شده خورشید و قمرها

در مدح تو گفتند: کریم إبن کریمی
در وصف تو؛ فرماندهٔ شمشیر و سپرها

صلحت چه قیامی شده ای مُصلح اول
تا حق نشود یک شبه منجر به ضررها

باید که پیمبر پسری داشته باشد
تا کور شود چشم همه تنگ نظرها!

شاعر : مرضیه عاطفی