به عشق حضرت خیبرشکن آن شافع ِ محشر

رسیدی! زینتِ بابا تو را نامید پیغمبر(ص)

ملائک بوسه بر قنداقه ات دادند و جبرائیل

گشوده بر فراز ساحتِ گهواره بال و پر

پدر؛ سرمایهٔ رأفت؛ قسیم ٱلنار وٱلجنّه

خدا هم حیفش آمد که نباشد صاحبِ دختر

تمام آیه ها در گوش ِ هم یک عمر می خوانند

علی(ع) قرآن ناطق بود و زینب؛ کوثرِ حیدر

تو بنت ٱلفاطمه(س) نور دلِ إنسیة ٱلحورا

برایت نیست هرگز غیر زهرا(س) مادری بهتر

اگر نازل شدی بر خانهٔ ارکانِ خلقت حکمتش این بود؛

که باشد جمع روحِ پنج تن در جانِ یک پیکر

شدی ناموس اهل ٱلبیت! درّ نابِ نایابی

تو زینت بخش ِ اصحاب کسایی؛ بالأخص مادر

یقولُ إنّما...خواندی و در پاکیِ اهل ٱلبیت

ندارد آیهٔ تطهیر حرفی غیر از این دیگر

کلامت وارث نهج ٱلبلاغه! مطقن و گیرا

چه برّنده ست لحن خطبه هایت! گوش شیطان کر

صلابت از حیا و از وقارت میشود جاری

شکوهِ چادرت یادآورِ کعبه ست پا تا سر!