فکری به حال غربت شب های تار کن
دل را بگیر و بیشتر از این دچار کن

آب از سرم گذشته! به من هم محل بده
در کشتی نجات مرا هم سوار کن

نِعمَ الامیرِ من تویی و جانِ مادرت
جانِ مرا برای خودت اختیار کن

مانند جوْن تا که شوم عاقبت بخیر
از من سری بگیر و به عشقت نثار کن

هیئت برای من سببِ توبه میشود
نفس مرا به دست بگیر و مهار کن

از تو چقدر خیر به ماها رسیده است
لطفت زیاد هست! ولی بیشمار کن

پیر ِ غمت شدن به خدا آرزوی ماست
در روضه ات بیاورم و بیقرار کن

باید که انتقام تو‌ را زودتر گرفت
ما را فداییانِ غم ِ انتظار کن

یارت زهیر بود و‌ مرا هم به رسم عشق
محض امام عصر خودم مهزیار کن

در روضه های شام دلت خونِ زینب(س) است
شمر و‌ یزید را به خودت واگذار کن

از داغ تو نماز شبش خم شد و شکست
فکری به حال خواهر شب زنده دار کن

آقا برادری کن و از دورِ محملش
نامحرمانِ چشم‌ چران را کنار کن!

شاعر : مرضیه عاطفی