من قاصد پیغام خون کربلایم
من یادگار دشت سرخ نینوایم

محزون ترین آلاله روی زمینم
فرزند پاک عشق زین العابدینم

من شاهد ابدان پاک غرق خونم
من قاری انّا الیه راجعونم

من دیده ام روی پریها جمله نیلی
از ضرب دست دشمنان از جای سیلی

من دیده ام دستان پست و گوشواره
مثل بدنها گوشهای پاره پاره

با اشک سرخ و با نوای بی قراری
بنشسته ام بر ناقه های بی عماری

من زائر آن جسم عریان حسینم
از کربلا تا شام گریان حسینم

از گلستان داغها بس لاله چیدم
من خنده های کوفه بی رحم دیدم

سر را سپر کردم به سنگ بام کوفه
صد لعن بر آن مردم بدنام کوفه

من دیده ام از روی ناقه دست بسته
فرق سری کز چوبه محمل شکسته

من گفته ام صد بار ذکر سرخ یارب
با ناله های سوزناک عمه زینب

در شام ناموس خدا و چشم ناپاک
بر روی نی حلقوم خونین قلب صد چاک

لیکن به شهر شام در حین اسیری
کردم به شهری نه که بر عالم امیری

در خطبه چون تقدیر را تدبیر کردم
در نطق شهر شام را تسخیر کردم

دشمن به پای خطبهء من ضجه ها زد
زینب میان خطبه حیدر را صدا زد

کافر میان خطبه ها پامال من شد
یک شهر غرق جذبه اجلال من شد

زآن پس من و اشک و فغان و لاله هایم
من روضه خوان روضه های کربلایم

شاعر : عماد حاجی مرادی