بند اول
ای بلندای قامتت طوبا، ای تو شاگرد مکتب سقا،
عشق تفسیری از کتاب تو شد، همه مجنونِ تو، تویی لیلا،
اشبه الناس بر رسوالله، جلوه کرده به صورتت زهرا،
اشهد انک تویی یاسین، اشهدانک تویی طاها،
همه دیوانه‌ی حسین و حسین، شده مجنون اکبر لیلا،
آسمان بال و پر در آورده، باز گویا پیمبر آورده،

بند دوم
شاخ شمشاد قد و بالایت، شانه های علی شده جایت،
گونه هایت ضریح ثارالله، تا خدا میکند تماشایت،
پسر ارشد حسینی تو، ساحل امن گشته دریایت،
ذوالفقار است لایق دستت، می‌نهی بر رکاب تا پایت،
در شجاعت تو ثانی حیدر، پدر خاک گشته بابایت،
تو علی‌اکبری برای حسین، پای تاسر شدی فدای حسین،

بند سوم
مدح تو تا که بر زبان آرم، بارش رحمت خدا دارم،
مدح تو در بیان نمیگنجد، من ثنایت چگونه بشمارم،
نام تو باعث قرار دلم، بین خوبان شدی تو دلدارم،
بین کنعانیان تویی یوسف، پا بنه بر دو چشم خونبارم،
بادبان سفینه‌ی عشقی، شاهد است کربلا به گفتارم،
ذکر من مدح تو شده هرشب، ای عنان گیر ناقه زینب،

بند چهارم
ام لیلا که اکبر آورده، گوئیا باز حیدر آورده،
خلق و خُلقش همه رسول الله است، ام لیلا پیمبر آورده،
جرعه نوش محبت زهراست، باده نوشی ز کوثر آورده،
بهر نسل جوان ز بیت ولا، در سحرگاه رهبر آورده،
بین طوفان و موج این دریا، بهر این کشتی لنگر آورده،
تا که لیلا چنین پسر آرد، کعبه‌ی دل شکاف بردارد،

بند پنجم
ماه عباس واختر است اکبر، ساغر عباس و کوثر است اکبر،
میر لشکر اگرعلمداراست، قوت میر لشکر است اکبر،
رزم‌اودیدنیست بسم‌الله، در شجاعت چوحیدراست اکبر،
رحمتش عام چون رسوالله، درشباهت پیمبراست اکبر،
در میان زمین کرببلا، جز حسین از همه سراست اکبر،
ما ز صهبای کربلا مستیم، گریه کن‌های اکبرت هستیم،