دوباره فاصله افتاده بين فاصله ها
نسيم ياس رسيده ميان سلسله ها

دوباره بر سر سجاده قبله گم كردم
تويى بهانه ى عالم براى نافله ها...

به هركجا بروى بوى عشق مى پيچد
تو ماه و اختر و شمسى براى قافله ها

تويى كه مريم عذرى شده ثنا گويت
تويى كه راز خدايى...جواب مسئله ها

مرا براى غلامىِ خود حسابم كن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم كن

به معجزات تو بانو نگاه بايد كرد
و چشم هاى مرا فرش راه بايد كرد

من از تو غير تو بانو مگر چه ميخواهم؟
بدون عشق تو عمرم تباه بايد كرد

اگر پرستش تو اشتباه باشد هم
خوشم به اين نظرم اشتباه بايد كرد

اگر كه سجده به پاى تو كفر هم باشد
بر اين عقيده ام اصلاً گناه بايد كرد

مرا غلامِ غلامانِ خود خطابم كن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم كن

فرشته ها همه مدهوش ربناى تو
ملائكه همه محتاج يك دعاى تو

زمان خلقت آدم خدا سفارش كرد
شفاعت همه باشد به دست هاى تو

خدا كند كه مرا از قلم نيندازى
منم اسير شهيدانِ كربلاى تو

براى حضرت حق عين و شين و قافى تو
به روى عرش معلاست رد پاى تو

مريض عشق تو هستم ولى جوابم كن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم كن

تو مرد بودى هميشه به پاى شير خدا
تو وقف كردى خودت را براى شير خدا

نبود غير تو محرم به راز هاى على
نديد غير تو كس گريه هاى شير خدا

تو ياد دادى به ما پشت حق بمانيم و
فداى حق بشويم..اى فداى شيرِ خدا

چه آمده به سر مرتضى؟فقط نه سال؟
هرآنچه خاك شما شد...بقاى شيرخدا

شبيه شمع مرا ذره ذره آبم كن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم كن
 

شاعر : آرمان صائمی