یا ولی الله
از بس گناهِ روز، مرا خار می‌کند 

شب دورم از نگاهِ تو ای یار می‌کند 

چشمِ بخواب رفته و آلودهٔ مرا 

کِی در سحر، صدای تو بیدار می‌کند 

با بی خیالی از گنهم رَد شَوم، ولی 

خود را سرِ نماز پدیدار می‌کند 

گاهی من از نماز که لذت نمی‌برم 

پیداست دل سیه شده، بد کار می‌کند 

وای از نگاه های حرام و خطای چشم 

بر من چقدر لطف، که ستار می‌کند 

حتی گهی نگاهِ حلالم شود حرام 

گاهی حلال، چشم مرا تار می‌کند 

باید فقط به لطف حسینی پناه بُرد 

ما را خدا قبول به دلدار می‌کند 

یک روضهٔ حسین، خطاپوشِ عالمست 

این روضه کارِ توبهٔ بسیار می‌کند 

ما را به کربلا برسانید نیمه شب 

مادر رسید و گریه ز اسرار می‌کند 

پایینِ پای مرقد اربابِ بی کفن 

دل را تمام عمر گرفتار می‌کند 

شاعر؟؟؟