مرد كريم خانه ي مهمان نواز ها

در دست توست حاجت رفع نياز ها


تو پادشاه و عالم امكان گداي توست

محتاج بذل و بخشش دست عطاي توست

از سفره هاي هر شبه ات نان گرفته ايم

روزي كه زير سايه ي تو جان گرفته ايم


وقتي كه آمدي كرم و حُسن خلق و جود

يك جا مقابل رخت افتاد در سجود


از پشت درب خانه ي تو هيچ سائلي

امكان نداشت رد شود اي واجب الوجود


با اين سخاوت تو يقينا زمان تو

دوران پادشاهي هر چه فقير بود


گفتند: بي صعود شده خاك اين كوير

باران شدي و از ملكوت آمدي فرود


از موج خير خواهي تو آب مي خورد

هر قطره زلال قنات و روان رود


رنگين كمان عرش خدا بعد بارشت

مشغول مي شود به سجود و پرستشت


زيرا تويي كه منشأ نور سمائي و

پروردگار جلوه عرش خدايي و


باراني از حياتي و فرزند كوثري

از سلسبيل و زمزم و تسنيم هم سري


آئينه تمام نماي پيمبري

حتي براق را تو به معراج مي بري


رزقي ، جدا ز خواهش مردم نمي شوي

اوج كرامتي و تجسم نمي شوي


عطر بهشت مي وزد از عرش سمت ما

آقا دوباره گرم تبسم نمي شوي ؟


گفتند خدا به شوق تو بوده است نعمتش

در سِيِّدي شبابِ اهالي جنتش


اي سوره بهشت! به آيات تو قسم

چون خوانده ام تو را به جهنم نمي روم


دست تو خشت خشت بناي مرا گذاشت

پس مي شود كه نام تو را هم خدا گذاشت


دست فقير پرورتان در مقابل است

يعني كه باز پشت در خانه سائل است


حتي فرشته اي كه دهد رزق خلق را

هر روز بر گدايي اين خانه شاغل است


محصور نيست فضل شما در كرم كه اين

خُلق كريم ، شمه اي از آن فضائل است


سمت بقيع پهن شده جانماز من

قبله كمي به سمت مزار تو مايل است

شاعر:مسعود یوسف پور