تازیانه
مـزنـم به تازيـانـه كـه منـم خـدای دارم بـه دل شكستـه ام آه بـه لبـم دعـاي دارم
مزن اي دست ستمگر ز جفـا به روي دوشم ز نشـان كينــه توزي منماي پاره گوشــم
به خدا در اين بيابان ز عطـش ز پا فتــادم بدن نحيـف و خستـه به زميـن غـم نهـادم
منـم آن طفـل يتيمـي كه به دور از آشيـانم بنگر به حال و روزم ز دو ديده خون فشـانم
مــزنــم بـه تــازيــانــه
منشان به تن نشـانه به دو دست جابـرانه ز جفـاي ظالمـانه شـده خون دل از زمانه
چه كنـم كه هجـر بـابـا بربوده طاقتــم را غـم تلـخ روزگاران بشكستــه قامتــم را
به كجـا روم كه تنهـا به عـزاي دل نشينـم نه كسـي مـرا ببينـد نه دگـر كسـي ببينـم
بنشينــم و بـگـريـم ز فـراق روي بابــم ز شــرار غـم گدازم چـو لهيــب آفتابــم
به لبـم نشسته آه و به درون سينـه ام غـم كه رهـانـدم خــدايا به نوازشــي ز ماتـم
مــزنــم بـه تــازيــانــه
منشان به تن نشـانه به دو دست جابـرانه ز جفـاي ظالمـانه شـده خون دل از زمانه
به ميـان دشت غربت شده بي كسي نصيبم كه رسـاند از ره غيـب به بهانـه اي طبيبـم
چه بگويــم از زمانـه ز جفـاي روزگــاران كه شـرار غـم ببـارد به سرم مثـال بـاران
به دو دست نازكم بين بنشسته نقش زنجير شـده ام اسيـر ماتـم عجبا به دست تقـدير
اگـر آن زمـان بيايـد كه پدر رسـد دوبـاره به تبسمــي زدايـد ز فضـاي دل شــراره
مــزنــم بـه تــازيــانــه
منشان به تن نشـانه به دو دست جابـرانه ز جفـاي ظالمـانه شـده خون دل از زمانه
به كنـار او نشينـم ز اميـد و غـم بگويــم به اميـــد آن كـه بـابـا به بـرآرد آرزويـم
ز غـم زمانـه نالـم به نـواي سينـه سـوزم به دو چشم خود ببينـد که چه آمـده به روزم
به پـدر بگويم از آن همـه محنتـي كه ديدم ز زبـان نانجيبـان چه سخن هـا بشنيــدم
بگشـايـم عقـده هايــم به زبان كودكـانه به نواي سـروري بيـن ز غـم درون نشـانه
مــزنــم بـه تــازيــانــه
منشان به تن نشـانه به دو دست جابـرانه ز جفـاي ظالمـانه شـده خون دل از زمانه
شاعر : محمدرضا سروری
دانلود سبک- شنبه
- 29
- مهر
- 1396
- ساعت
- 9:21
- نوشته شده توسط
- علی کفشگر فرزقی
- شاعر:
-
محمدرضا سروری
ارسال دیدگاه