رسیده در قتلگاه

رسیده در قتلگاه    دوباره با اشک وآه   زینب خونین جگر
می کند هر سو نگاه    دیده نماید سیاه   غصه شود تازه تر
بساط غم رو به راه   به دورِ چشم سپاه   نموده بعد از سفر
چِهِل شبی بی پناه   به شوق انوار ماه   خریده بر جان خطر
******
رسیده در کرب و بلا مثل علمدارها
زینب خونین جگر از کوچه و بازارها
آمده دیدار عزیزان سفر کرده اش 
تازه کند بار دگر موسم دیدارها

آمده تا عقدة دل پیش حسین وا کند
دیده دگر باره از این واقعه دریا کند
سر بنهد بر سر خاکِ بدنِ بی سری
هرچه بلا بر سر او آمده افشا کند

می کند هر سو نگاه    دیده نماید سیاه   غصه شود تازه تر
رسیده در قتلگاه    دوباره با اشک وآه   زینب خونین جگر
******
او که چِهل دفعه شده صابر احساس ها
آمده یک بار دگر مزرعة یاس ها
گریه کند نوحه کند همرهِ دلدادگان
در غم پرپر شدنِ اکبر و عباس ها

خانة جانش شده از تیشة غم زیر و رو
لحظه به لحظه شده با غصة نو ، رو به رو
دربه دری ، دیده تری ، خون  جگری ، بی کسی
کاسة چشمش شده با اشک عزا شست و شو

بساط غم رو به راه   به دورِ چشم سپاه   نموده بعد از سفر
رسیده در قتلگاه    دوباره با اشک وآه   زینب خونین جگر
******
گوید از آن شرح پریشانیِ  بی آب ها
اشکِ غمِ نیمه شبان  در گذرِ خواب ها
گریة پیدا و نهان در سفر اشک و خون
ضربت شلاق ستم  بر تنِ بی تاب ها

قصة تلخی که نشانِ غم دُردانه ایست
لالة سرخی که نصیبِ گِل ویرانه ایست
دورة سختی که بلا پشت بلا جلوه کرد
آتش عشقی که گدازندة پروانه ایست

شبانه با یک نگاه    رقیة بی گناه   روانه شد با پدر
رسیده در قتلگاه    دوباره با اشک وآه   زینب خونین جگر
******
طی شده هر روز خدا بر دل او  سال ها
مانده به جا بر بدنش مشت لگدمال ها
شیون و زاری کند از ماتم بی یاوری
تازه شده خاطرة خنجر و گودال ها

کرب و بلا محشر کبری شده از نو پدید
زینبِ غمدیده به پا کرده خیامی جدید
سروری از سوزش دلهای بلادیده گفت
بارش آهی که به دلها زده سوزی شدید

چِهِل شبی بی پناه   به شوق انوار ماه   خریده بر جان خطر
رسیده در قتلگاه    دوباره با اشک وآه   زینب خونین جگر
******

شاعر : محمدرضا سروری