جایتان خالی
ای شهـدا ای شهـدا  جایتان خالی
در این زمیـن پُـربـلا جایتـان خالی
ای کشته های سرجـدا جایتان خالی
ای لالـه هـای دلـربـا  جایتان خالی
خـون خـدا آمـده ایـم ، مـا دگـر بـاره
کـرب و بـلا با دلِ خـون ، یا جگر پـاره
گرچه چهل روز و شب از ، هجر تو رفته
یـاد تـو در سیـنـة مـا ، بـوده همـواره
کرب و بلا امن و  امان ، گشته از دشمن
رفته از این دشـت بلا ، دسـت اهریمن
ای شهـدا نـام شمـا ، تا ابـد جـاویـد
باشـد و مانَـد به دل و ، بـر لبـان مـن
ای کشتـه هـای نینـوا جایتان خالی
ای شهـدا ای شهـدا  جایتان خالی
ما که در این بـزم عـزا ، یادتان هستیم
در غم هجـران شمـا ، دیده کِی بستیم؟
روی زمیـن کـربـلا ، بـا دو چشـم تـر
یاد لب خشـک شمـا، تشنـه بنشستیم
پـارة انـدام حسـن ، ای جـوان سـالار
قاسـم آزاده منـش ، بر حسیـن دلـدار
مانده هنـوزم به زمیـن ، نـوگُل نـورس
پـارة انــدام تـو در ،  صحـنـة پیکـار
در این زمیـن پُـربـلا جایتـان خالی
ای شهـدا ای شهـدا  جایتان خالی

ای شهـدا ای شهـدا  جایتان خالی
در این زمیـن پُـربـلا جایتـان خالی
ای کشته های سرجـدا جایتان خالی
ای لالـه هـای دلـربـا  جایتان خالی
شیـر صـف کـرب و بلا ، یـا ابوفاضـل
نـام تـو بر روی لـب و ، جای تو در دل
آمـده ایـم علقمـه تـا ، زائـرت باشیـم
پارة مشـک و علمـت ، مانده بر ساحـل
اکبـر گُلـگـون بـدن ای ، نـوگُـل لیـلا
سَـرو رشـیـدِ  علـوی ، بلـبـل شیــدا
چهـرة زیبـای تـو ای ، مـه لقـا باشـد
بر سـر این خـاک بـلا ، دم به دم پیـدا
ای لالـه هـای دلـربـا  جایتان خالی
ای شهـدا ای شهـدا  جایتان خالی
اصغر شـش ماهـه ببیـن ، مـادر زارت
آمــده از شــام بـلا ، بهــر دیـدارت
هر که رسـد قبـر تو را ، در بغـل گیـرد
ناله کنـان نوحـه کنـد ، یادِ رخسـارت
ای شهـدای راه حـق ، جـایتـان خالـی
در دو جهـان نزد خـدا ، قُربتـان عالـی
سـروری هر دم به نـوا  ، یادتان باشـد
هم به غم و وقت عزا ، هم به خوشحالی
ای یـاوران بـاوفــا جـایتـان خالی
ای شهـدا ای شهـدا  جایتان خالی

شاعر : محمدرضا سروری