کرب و بلایی زینب
کرب و بلایی زینب ، به کربلا خوش آمدی
یاس ولایی زینب ، به نینوا خوش آمدی
به دیدن ِسردارانِ سر جدا خوش آمدی
زیـارتِ یـارانِ  خونِ خدا خوش آمدی
کربـلا بار دگـر موسـم دیـدار شده
اربعـیـن روز عـزاداری دلـدار شده
آمده زینـب کبری به سر قبر حسین
زائـر قبـر غـریبـانـة سـردار شده
مانده حیـران که چه سازد به چه سویی بروَد
یا سـر قبـر کـدام غالیـه بویی بروَد
پیش سالار شهیدان جهان با حسرت
بی رقیـّه گـُل مولا به چه رویی بروَد
حسین حسین ، بر زبان دارد     علی علی ، بر لبـان دارد
به کنـج دل ، داغ عبـاس و    غـم دو تا ، نوجوان دارد
کرب و بلایی زینب ، به کربلا خوش آمدی
نوحه خوان تا که ولو بر سر قبری می شد
آسـمـانِ دل او تیـرة ابـری می شد
سفـرة دل بگشـوده به نـوا می نالید
اشک باریدن حضّار نه جبری می شد
یا نشیـنـد به کنـار علی اکبـر گاهی
یاد روی گـُل لیـلا  کِشـد از دل آهی
یا بگیـرد به بغـل قبـر علی اصغـر را
بـزم انـدوه ربـابـش بکنـد همراهی
حسین حسین ، بر زبان دارد     علی علی ، بر لبـان دارد
به کنـج دل ، داغ عبـاس و    غـم دو تا ، نوجوان دارد
کرب و بلایی زینب ، به کربلا خوش آمدی

 کرب و بلایی زینب ، به کربلا خوش آمدی
یاس ولایی زینب ، به نینوا خوش آمدی
به دیدن ِسردارانِ سر جدا خوش آمدی
زیـارتِ یـارانِ  خونِ خدا خوش آمدی
پا برهنـه بدود بیـن ابالفضل و حسین
اولین هـَروله بنمـوده به بین الحرمین
نوحه خوان زینب کبری شده و اهل حرم
بر سر و سینه زناننـد همه در شیون و شین
پیش سقـّای حرم شعر عطش می خواند
در رثای یل خشکیده لبش می خواند
قصّة طفلک نازی که پس از مرگ عمو
تشنـه لب گریه کنان رفته به غش می خواند
حسین حسین ، بر زبان دارد     علی علی ، بر لبـان دارد
به کنـج دل ، داغ عبـاس و    غـم دو تا ، نوجوان دارد
کرب و بلایی زینب ، به کربلا خوش آمدی
در جوار دو گـل نورس خود بنشسته
جام دل را به سرانگشت عزا بشکسته
داغ فـرزنــد و بـرادر وَ بـرادر زاده
اشک در چشمـة چشمان تَرش گُل بسته
سروری عشق حسین دارد و یاران بلا
عشق هفتاد و دو سرباز شهِ کرب و بلا
مثل زینب که به دیدار حسین نائل شد
با گِلِ کـرب و بلا داده دلِ خستـه جلا
حسین حسین ، بر زبان دارد     علی علی ، بر لبـان دارد
به کنـج دل ، داغ عبـاس و    غـم دو تا ، نوجوان دارد
کرب و بلایی زینب ، به کربلا خوش آمدی

شاعر : محمدرضا سروری