منزل به منزل کاروان نور می آید
ای کربلا دارد حسین از دور می آید

جمعند دور هم برادر ها و خواهرها
سوی دگر خندان پسرها پیش مادرها

زنها همه محمل نشین پرده نشین هستند
در سایه امن یل ام البنین هستند

خلخال و زیور بین کوله بار خود دارند
صد بقچه معجر بین کوله بار خود دارند

هزچند از دلشوره اما صبر پر بودند
اینها همه زارند  از بس بر شتر بودند

اینها همه با سوز دل با درد می آیند
با دستهای خسته با پادرد می آیند

روزی نیاید پا برهنه خون جگر باشند
بی پوشیه آواره ی کوه و کمر باشند

روزی نیاید داغ بر تن هایشان باشد
یا ردی از شلاق بر تن هایشان باشد

ای وای اگر ترسیده از هشدارها باشند
بین طناب جمع نیزه دارها باشند

این آیه های نور بر عباس وابسته اند
آواره اند اما نوامیس علی هستند