بند اول

گِليم پاره ى دلم
فرش قدمهاى سرت
خوش اومدى به كلبه ى
غمِ رقيه دخترت

تو خواب چه قولى دادى بش
محاله كه يادش بره
خوب كارى كردى اومدى
ببين چقد منتظره

ببين چشش رو
به راه تو دوخته
گف شونه مى خواد
واسه موى سوخته

بند دوم

خوش اومدی برادرم
ولی چقد دیر اومدی
حالا که دیگه دخترت
شده زمینگیر اومدی

مواظبش بودم ولی
وای از محله یهود
براش سپر شدم ولی
بازم شده تنش کبود

از وقتی رفتی
خرابه احوالش
منتظرت بود
بیایی دنبالش

بند سوم

کنج خرابه ،نیمهْ شب 
جای توخالی بود داداش 
دخترنازت ، گریه کرد...
سرت رو آوُردن براش 

توگریه اسم کسی رو
به لب آوُرد میون تب 
انگاری که  زجر کشیده 
پنجه به روش اون نیمه شب

بااشک چشماش 
غوغا به پاکرد وای 
خرابه رو باز 
کرببلا کرد وای

بند چهارم

روم نمیشه بگم چی شد
شبیه ترین به مادرم
کاش بعدِ غسلِ بدنش
بیاد روزایِ آخرم

غسّاله مبهوتِ نگاش
چرا کبوده پیکرش؟
میگم مریض نبود ولی
اصلاً نمیشه باورش!

دوباره افتاد
لرزه به دست و پام
بازم مدینه 
اومد جلو چشمام