بند اول 

منزل به منزل خسته در اسارت...
ديدم به هر جايى فقط جسارت...

يك الامان از كوفيان بد نام...
صد الامان از بى  حيايى شام...

ديگر ندارم ياورى...
از من نمانده پيكرى...
من باغبان باغى از ...
ياسم كه شد نيلوفرى...

"از كوفه و شام الامان"

بند دوم

من شاهد بزم شراب شامم...
بى حرمتى كردند و بر امامم...

من شاهد لبها و ضرب چوبم...
سر را به محمل بى امان بكوبم...

دشمن به دشنام آمده...
سنگ لب بام آمده...
آذين شده شهر يزيد...
رأس تو در شام آمده...

"از كوفه و شام الامان"

بند سوم 

ديگر از اين غم ها  شدم زمين گير...
شهرى مرا اين گونه كرده تكفير...

سويى ندارد ديده ى كبودم...
خونين جگر از كوچه ى يهودم...

 مى زد عدو يار تو را... 
دلدار و غم خوار تو را...
با سنگ طعنه زد ز كين...
رأس علمدار تو را...

"از كوفه و شام الامان"

وحید کردلو

شاعر : رضا محمدی