منو داغِ یتیمی/منو یه دشت جنازه
توُ سر بریده/توُ نعلای تازه
توُ تنورِ خولی/منو سنگای شامی
دیگه نگم که کوفه/چقد یتیم نوازه

ُ تنهام گذاشتی/ولی برام عزیزی
دینُ فروختن/فقط برا پشیزی
دستای سنگین/و صورتم خدایا
چشمای هیزُ/سکینه وُ کنیزی

هر جا که بابا اسم تو رو میبردم
عمه میدونه فقط کتک میخوردم

حسین بابا/غریب مادر

قرار نبود بریُ/موهای من بسوزه
به گوشوارم یه مرد/بی حیا چشم بدوزه
زدن تو رو یه مشت پست/به نیت عبادت
میگن بهم ثوابِ/مثلِ نمازُ روزه

گرگای وحشی/تنِ تو رو دریدن
رحمی نکردن/خیلی بدُ پلیدن
یادم نمیره/چیا. سرم آوردن
یادم نمیره/معجرمو کشیدن

کاشکی بابایی/منو بغل میکردی
بد جوری خستم/از این همه نامردی

حسین بابا/غریب مادر

منو تنها گذاشتی یادت بمونه داداش
خیلی دلم گرفته از این زمونه داداش
میشناسی دخترت رو منم همون عقیله
ولی موهام سفیده قدم کمونه داداش

زینب کجا و ُ/ محله یهودی
زینب کجا وُ /جراحتُ کبودی
زینب کجا و ُ/ غمِ بازارِ برده
داداش حسینم/خدا رو شکر نبودی

با طعنه هاشون/چقد منو آزردن
قحطیِ آب شد/گلای ما پژمردن

حسین جانم/غریب ما

شاعر : رضا بیگی