آذری و عرب و فارس ندارد این راه

بأبی أنتَ و اُمـّی یا اباعبـدالله

چشم خورشید شده فرش دراین جادّه ها

وَ غبار از تنِ زوّارِ تو می گیرد ماه

بُـگذر از قوم و نژاد و لحن و نوعِ گفتار

دم بزن از غم اربابِ کرم زائرِ شاه

همه از هر طرفی سوی حرم می آیند

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

بیشتر از طرف صحن نجف آمده اند

اربعـینی شده های علـویِّ درگـاه

روسفید است کسی که شد نشانش ارباب

جامه یِ خاکی و آه و عرق و شال سیاه

باتن خسته به من روضه ببین می چسبد

بی کفن هستی وصدپاره بدن...بی سر...آه

حرف پیراهن غارت شده در گودال است

ندبه خـوان است عزادار اباعبـدالله

شاعر : حسین ایمانی