کوکبی در آسمان معرفت کرده بروز
کز وجودش خلق عالم می برد بهره هنوز

کیست این گوهر کز او دُربقا دارد نشان
مادر ام ابیها مشعلی گیتی فروز

داده حق بر او سلامی تا رساند جبرئیل
بر خدیجه نزد احمد حامل رمز و رموز

حامی اسلام و دین در روزهای بی کسی
کرد روشن شام غمها را فروغش همچو روز

بود همراه نبی در فصل سرد و زمهریر
داد گرمی تا کز او سرما شود مهر تموز

بسته بار خویش را اما ندارد یک کفن
در دل پیغمبر آمد از غمش اندوه و سوز

می رود اما بود دلواپس زهرای خویش
کرد بر اسما وصیت نامه خود را به روز

بذل و بخشش کرد او یک کاروان دل در جهان
بوده دنیا در بر او خشک پستان عجوز

وارث بذل و سخایش کیست جز سبط نبی
داد هست و بود خود را کمتر از یک نیمروز

هر که می دانست تا او پور زهرا و علیست
سنگ می زد بر تنش چون کوفیان کینه توز
             
کهنه پیراهن ندارد ارزشی شد پربها
ارزش افزوده اش شد یادگاری دست دوز

رفتی و دیگر ندیدی از حسینت سربرید
بین مقتل شمردون پست و خار تیره روز

رفتی و دیگر ندیدی بین دو نهر پر آب
تشنه لب برخاست از آهش به گردون دود و سوز

سر مگر آورده با خود این چنین کوبد به در
داشت در خود اضطرابی خولی آتش فروز

پارسایی در تنور خانه شد غمخوار او
هودجی از نور دید و گشت بعد از آن نشوز

ای مدینه می سزد تا بهر ام المومنین
مهدی زهرا بگیرد بهر مادر سالروز

شاعر : جواد کلهر