با اينكه مداراي تو شد شامل قاتل

جز بغض تو در سينه آن خصم ولي نيست

 آنانكه به كف شير گرفتند برايت

در عهد و وفاشان به تو اهل عملي نيست

 با طايفه كوفه بگوييد پس از اين

آسوده بخوابيد كه جنگ جملي نيست

 مي‏بينم از اين پس بخدا غربت خود را

من بعد براي حسنت تنگ دلي نيست

 ديگر نتوان ماند ز بعد تو به كوفه

همدردي و دلسوزي شان جز حيلي نيست

 در شيون كوفي اُفقي تار ببينم

تا هلهله لشگر كوفي خللي نيست

    يا علي (ع)ادركني

 اي همه افلاكيان فرمان برت

اي دو صد خورشيد عبد قنبرت

 اي تو لبيك دعاي مصطفي

يا اميرالمؤمنين يا مرتضي

 عرش باشد عاشق سجاده‏ات

منبر و محراب هم دلداده‏ات

 اي دل تو همسفر با فاطمه

اي اذان آخرت يا فاطمه

 آمده تا فاطمه وقت سفر

دوره خانه نشيني شد به سر

 آمده بر شام هجرانت سحر

دست »سيلي زن« نمي‏بيني دگر

 اي كه از غمها دلت آكنده بود

از رخ زهرا دلت شرمنده بود

 دست نامردي غرورت را شكست

بي حيا سنگ صبورت را شكست

 تو اسير فرقه‏اي خائن شدي

بي نصيب از ديدن محسن شدي

 حاليا كردي محاسن را خضاب

از عزا در آمدي يا بوتراب

 مي‏دهد زخم سرت بوي بهشت

مي‏روي ديدار بانوي بهشت

 دستهاي بسته تو باز شد

ليك غمهاي حسن آغاز شد

 بعد تو با غم عجين گردد حسن

دومين خانه نشين گردد حسن

 گر تو سلمان و ابوذر داشتي

ميثم و مقداد و قنبر داشتي

 ليك فرزندت ندارد يار و كس

در حريم خود ندارد همنفس

 رفتي و ويرانه ويران‏تر شده

چشم مسكين و يتيمان تر شده

 رفتي و كردي وصيت با حسن

جسم من در نيمه شب بنما كفن

 با همه گفتي تو با صد شور و شين

جملگي باشيد غمخوار حسين