بخوان ز چهره ام آه دل غمین مرا

به دیده بوسی پایت ببین جبین مرا

دوباره گریه ی دوری دوباره گریه ی شرم

کشیده است روی دیده آستین مرا

دلم دیار گناه است با نگاهی باز

بیا و فتح کن ای شاه سرزمین مرا

تو نیستی و غمت مونس دلم شده است

بگیر از منِ غمدیده همنشین مرا

به جز نگاه تو که بارها امانم داد

که دفع کرده بلاهای در کمین مرا

مرا به کرب و بلا بردی اربعین اما

بیا و پای پیاده ببر مدینه مرا

شاعر : محمد علی بیابانی