دل، دلِ من مست و گرفتارِ توست
یکسره در حسرتِ دیدارِ

شب که به یادِ تو سحر می کنم
با غمِ هجرانِ تو سر می کنم
 
خلوتِ سجاده ببینم تو را
دست گشودی به قنوت و دعا

بر لبِ ما ندبه ی جانسوزها
تا بشود امرِ ظهورت روا

من به فدای لبِ شیرینِ تو
 منتظرم بشنوم آمینِ تو

سفره ے قلبم ترکِ ساحل است
پرده ای بینِ منو تو حائل است

کی شود این پرده ز رخ بر کنی؟
دیده ی ما را تو منّور کُنی

مردم از این فاصله و انتظار
کی شود ای ماه! رخت آشکار

این من و این خلوتِ تنهائیم
نیست دگر تابِ شکیبائیم

ای گلِ نرگس نظرے کن به ما
این همه چشمیم به راهت بیا

شاعر : هستی محرابی