باز این مرغِ دلم کرده هوای کربلا
باز پیچیده سرم عِطرِ فضای کربلا
باز می خواهد دلم دارالشٌَفا ی کربلا
باز می خواند مرا گلدسته های کربلا
می زند بوسه به خاکِ با صفای کربلا
می رسد از تربتش بوی گلاب و بوی سیب
می رسد هر دم مشامم عطرِ گلزارِ حبیب
کربلا باشد بهشت و قبٌَه ی شاهِ غریب
از دلِ خاکش بر آید ناله ی ام یٌُجیب
جان فدای صحن و ایوانِ طلای کربلا
کربلا و مرقدِ شش گوشه ی شاهِ شهید
کربلا و آن علمدار و دو دستانِ امید
کربلا و اکبر و آن قدِ رعنا و رشید
کربلا وُ اشک و آهِ زینبِ گیسو سفید
می رسد بوی عبیر از هر کجای کربلا
ای خوشا آن سر زمین و دجله و آبِ فرات
ای خوشا آن روضه ها و آن نسیم و رایحات
از همه صحن و سرایش می وزد بادِ حیات
ای خوشا یادِ حسین و کشتیِ کوی نجات
شاکرِ آنیم بنا کرده بنایِ کربلا
ای خوشا حالِ کسی که گشته زوٌار حسین
کربلا شد زائر یاران و انصارِ حسین
شد غلام و نوکرِ وادی دربارِ حسین
سر نهاده بر ضریح و قبرِ خونبارِ حسین
شاعر : هستی محرابی
- شنبه
- 11
- آذر
- 1396
- ساعت
- 10:45
- نوشته شده توسط
- احسان نیکخواه
- شاعر:
-
هستی محرابی
محسن اسدی