تو ای رازِ نهان کی خواهی آمد؟
عزیزِ شیعیان کی خواهی آمد

به حقِ ناله های دردمندان
تو ای صاحب زمان کی خواهی آمد

بیا که دیده ها تاریک و تار است
فروغِ دیدگان کی خواهی آمد

فغان و ناله ها در سینه داریم
عزیز و مهربان کی خواهی آمد

بیا در انتظارت بی قراریم
صفای روح و جان کی خواهی آمد

غبارِ تیرگی بر دل نشسته
بهاران شد خزان کی خواهی آمد

شب بی حاصل ما را سحر کن
مراد عاشقان کی خواهی آمد

کجایی ای گل زیبای نرگس
رهایی بر جهان! کی خواهی آمد

به درگاهِ خدا پیوسته گویم
امام بی کسان! کی خواهی آمد؟

نشانت گر چه می بینم به هر سو
امامِ بی نشان! کی خواهی آمد؟

شاعر : هستی محرابی