نشانه ی ولایت از ریشه ی یقین است
این گفته ی خدا بر محمدِ امین است

پیمبرِ الهی، در حجهًُ الوداع گفت
منصوبِ این خلافت، امیرِ مؤمنین است

این آخرین پیام است از جانبِ خداوند
حُسنِ ختامِ آیات، تکمیلِ باغِ دین است

این است وصیتِ من، ای حاضرین و غایب
حیدر به جایِ احمد، همواره جانشین است

هر کس که من ولی ام، از بعدِ من علی است
هُمامِ شاه ِشوکت، مولایِ متقین است

در نزدتان سپارم، این ثِقل اکبرم را
چون عزٌت دو عالم، از برکتِ همین است

قرآن فروغِ جان و، عترت چو اهلِ بیتم
تا نزدِ حوضِ کوثر در نزدتان امین است

محراب و منبرِ من، این نورِ انورِ من
شایسته ے مقامِ خورشیدِ عالمین است

بر فاطمه مبارک، این جلوه ی امامت
در نسلِ کوثرِ او، این حجتِ مبین است

در هلهله ملائک، از آسمان ِبالا
این شور و شادمانی، از عرش تا زمین است

این تسبیح امامت، تا عرصه ی قیامت
از ریشه ی علیُُ و آلِ طاهرین است

بر مؤمنین مبارک پیوند این ولایت
نا محرمان بدانند این حقٌِ شاهِ دین است

نامِ غدیر مُهریست بر تارُکِ امامت
هر آن که کرده بیعت پاداشِ او برین است

ای شیعیان امروز بر گِردِ هم نشینید
هیجدهم ذیحجه اعیاد مسلمین است

حور و ملَک به یکسر این نغمه می نوازند
مولا علیِ اعلا امامِ اولین است!

شاعر : هستی محرابی