صاحبِ لوح و قلمی یا علی
مظهرِ جود و کرمی یا علی

واسطه ی فیضِ خدا بر زمین
بعدِ پیمبر خلفِ اولین

ساقیِ  میخانه ی جامِ غدیر
حکمِ بلا فصلِ نبی را بگیر

چشمه ی خوش نوش گوارا تویی
برکه ی جاری و مُهنٌا  تویی

شهرتِ نامِ  تو همان حیدر است
کیست که  نامش ز همه بهتر است؟

وارث و میراثِ نبوٌت تویی
میوه ی پُر بارِ امامت تویی

نورِ نبی از رخِ  تو آشکار
شاخه گلِ حضرتِ پروردگار

باغِ ولایت ز تو معنا شود
قطره ز اکرامِ تو دریا شود

نورِ بهشت از رخ زیبای توست
چشمِ خدا غرق تماشای توست

زینتِ محراب و مصلٌا علی
 رهبرِ ما عالی اعلا علی

کام تو شیرین بَود از زمزمت
کعبه شکافد ز سرِ مقدمت

کعبه همان سینه ی اعجاز توست
دامن او خانه ی آغازِ توست

کعبه سر از نام تو زیبنده شد
از سرِ الطاف تو فرخنده شد

تا که خدا نامِ علیت نهفت
کعبه به آوازه ی عزّت شکفت

ای که تویی تحفه ی عیدِ غدیر
نامِ تو در تاجِ امامت امیر

رازِ تو معنای ولایت بوَد
حکمِ نبی از تو اجابت بوَد

مشعلِ تابان هدایت تویی
در دو جهان مایه ی عزّت تویی

عالم ما سر به سلامت بوَد
کیست که کتمانِ مقامت بود؟

خلقِ جهان را سبب و علتی
سنگِ بنایِ همه ی خلقتی

بر سر ما مائده ی رحمتی
روزِ جزا شافی این امتی!

شاعر : هستی محرابی