عجب سِرٌِ نهان دارد شبِ قدر
صفای روح و جان دارد شبِ قدر

شب قدر و شبِ تنزیلِ قرآن
که درک بیکران دارد شبِ قدر

به تا هفت آسمان تا عرشِ اعلا
طوافِ عرشیان دارد شبِ قدر

چه فرخنده شبی تا مَطلعِ الفَجر
نزولِ قدسیان دارد شبِ قدر

بیا امشب که رحمت مثلِ باران
به روی عاشقان دارد شبِ قدر

هبوط آید فرشته دسته دسته
وصالِ عارفان دارد شبِ قدر

شب قدر و بیا قدرش بدانیم
چه اکسیرِ گران دارد شب قدر

بیا بر سر بنهِ قرآنِ ناطق
بشارت بر جهان دارد شب قدر

بیا تقدیرِ حق گردد مقدر
چو هر کس امتحان دارد شب قدر

شبِ امضای تقدیر ِامور است
چه حکمت ساربان دارد شب قدر؟

به خلوت گوشه ای احیا گرفتن
مصلای خزان دارد شب قدر

قسم بر آن شبِ معراج احمد
عروجِ آسمان دارد شب قدر

درِ رحمت تماشای حضور است
خوشا آنی که جان دارد شب قدر

تو در باغِ سحر دنبال یاری
تماشای اذان دارد شب قدر

خوشا آنی که در سجّاده ی سبز
خدای مهربان دارد شبِ قدر

زمین و آسمان مشهود نور است
نوای حوریان دارد شب قدر

تَفَعٌل کن تو با قرآنِ ناطق  
هر آن خواهی بیان دارد شب قدر

تو در باغِ دعایی آرزو کن
نظر بر مؤمنان دارد شب قدر

شنو از آسمان آوای قدسی
هزاران نغمه خوان دارد شب قدر

سَلامٌ هِیَ حَتَّی مَطْلَعِ الْفَجْرِ
امیرِ مؤمنان دارد شب قدر

ز محرابِ علی این ناله برخواست
سحرگه میهِمان دارد شبِ قدر

سماوات و زمین سر در عزایند
که خون بر دیدگان دارد شب قدر

چو محراب و مصلا غرق خون

که مهدی هم فغان دارد شب قدر  

خوشا آنی که درخلوتگه عشق
دلی تا آسمان دارد شب قدر

هر آنچه عالم هستی تو بینی
چو سر بر آستان دارد شبِ قدر!

شاعر : هستی محرابی