زخمی که تو در سینه ات جا داده ای کم نیست
دردِ تو آقا! کمتر از دردِ محرم نیست

جز تو ندارد کس توانِ این همه غم را
با خود چگونه برده ای این کوهِ ماتم  را؟

بی طاقتی در مکتبِ توحیدِ تو جهل است
صبر و رضا بهرِ خدا در پیشِ تو سهل است

با زهر اگر سازد تنت چون شیره ی شهدت
عهدی که با حق بسته ای ماندی سرِ عهدت

قرآنِ ناطق مظهرِ وصفِ کمالِ توست
بوی گلِ وصلِ نبی هم از وصالِ توست

ای مایه ی فخر خدا ای جلوه ی توحید
روی تو رخشنده تر از آیینه ی خورشید

بین آسمان نیلی قبا شد در عزای تو
خون گشته قلبِ مصطفی امشب برای تو!

شاعر : هستی محرابی