از عکس صحن دلبرم بوسه گرفتم

با گریه خوابم برد دیشب، تا خودِ صبح

در خواب از کل حرم بوسه گرفتم

روی نگین خاتمم نام حسین است

با نیت از انگشترم بوسه گرفتم

کارم جلو افتاد تا از مهر تربت

در سجده با چشم ترم بوسه گرفتم

من که نشد از مرقدش بوسه بگیرم

جایش ز دست مادرم بوسه گرفتم

خیلی دلم بر غربت و تنهایی اش سوخت

از قاب عکس رهبرم بوسه گرفتم

***

جانم فدایش زیر لب ارباب می گفت:

از لاله های پرپرم بوسه گرفتم

مانند صفحه صفحه ی قرآنِ پاره

از قطعه های اکبرم بوسه گرفتم

می گفت با مشک پُر از تیر علمدار

از بازوی آب آورم بوسه گرفتم

جای رباب و اهل خیمه پشت خیمه

از کام خشک اصغرم بوسه گرفتم

وقت وداع آخرم با نیمه ی خود

از چشم خیس خواهرم بوسه گرفتم

شاید برای آخرین بار است، شاید...

از روی ناز دخترم بوسه گرفتم