تنها بمانده ام بی یار ویاورم
افتاده پشت در مظلومه همسرم
زهرای من خدا در خون وآتش است
شرمنده از روی مولا پیمبرم
یاس کبود من همراه غنچه اش
افتاده بر زمین نالان برابرم
دستان من شده بسته به بند کین
ناشد مدد کنم دلدار مضطرم
شرمنده ام زتو زهرا مرا ببخش
چون در حصار این قوم ستمگرم
فضه بیا مدد، کن همسر مرا
محسن فدا شده دریاب وهمسرم
ای مردم او بود دردانه ی رسول
من گرد خندق وسردار خیبرم
زهرا بنالد وبابا صدا زند
این ناله می زند آتش به پیکرم
یارب سپارم این نامردمان به تو
تاموقع جزا، تا روز محشرم
- یکشنبه
- 24
- دی
- 1396
- ساعت
- 15:21
- نوشته شده توسط
- اسماعیل تقوائی
- شاعر:
-
اسماعیل تقوایی
مجید فراهانی