بهار عمر زهرا
فدایت فاطمه بانوی عالم
گل ریحانة بستان خاتم
به هجران تو می سوزیم دمادم
دلم گشته غریق بحر ماتم
******
بهار عمر زهرا شد خزانی
شکسته بال و پر شد در جوانی
شبانه جسم او غسل و کفن شد
چه رازی دارد این دفن نهانی
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
نیاورد تاب هجران پدر را
توان ضربت دیوار و در را
چه مظلومانه با دنیا وداع کرد
چه عاشق گونه بست بار سفر را
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
دل آزرده ز جور روزگاران
وداع کرد با تمام گلعذاران
شکسته خاطر از داغ فدک رفت
غمین از حیله های نابکاران
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
اگر بعد از پیمبر غصّه ها خورد
گل رویش ز جور و کینه پژمرد
ولی با کوچ عاشق وارة خویش
قلوب عالمی همراه خود برد
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
علی را گفت عزیز به ز جانم
به دستت می سپارم کودکانم
حسن را با حسین و زینبینم
نگهداری نما درّ گرانم
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
ببوسید دست و روی زینبین را
نشان بوسه زد نای حسین را
نگه بر حال و روز مجتبا کرد
نهاد بر قلب پاک او یدین را
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
صبوری را به قلب زینب آموخت
لباسی از وفا بر قامتش دوخت
دم آخر چو شمعی پرتو افشان
درون محفل پروانه ها سوخت
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
اگر چه قبر پاکش بی نشان است
به جسم عالمی پرتو فشان است
بگوید سروری از مهر زهرا
که لطفش بیشمار چون کهکشان است
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
فدایت فاطمه بانوی عالم
گل ریحانة بستان خاتم
به هجران تو می سوزیم دمادم
دلم گشته غریق بحر ماتم
******
بهار عمر زهرا شد خزانی
شکسته بال و پر شد در جوانی
شبانه جسم او غسل و کفن شد
چه رازی دارد این دفن نهانی
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
نیاورد تاب هجران پدر را
توان ضربت دیوار و در را
چه مظلومانه با دنیا وداع کرد
چه عاشق گونه بست بار سفر را
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
دل آزرده ز جور روزگاران
وداع کرد با تمام گلعذاران
شکسته خاطر از داغ فدک رفت
غمین از حیله های نابکاران
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
اگر بعد از پیمبر غصّه ها خورد
گل رویش ز جور و کینه پژمرد
ولی با کوچ عاشق وارة خویش
قلوب عالمی همراه خود برد
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
علی را گفت عزیز به ز جانم
به دستت می سپارم کودکانم
حسن را با حسین و زینبینم
نگهداری نما درّ گرانم
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
ببوسید دست و روی زینبین را
نشان بوسه زد نای حسین را
نگه بر حال و روز مجتبا کرد
نهاد بر قلب پاک او یدین را
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
صبوری را به قلب زینب آموخت
لباسی از وفا بر قامتش دوخت
دم آخر چو شمعی پرتو افشان
درون محفل پروانه ها سوخت
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
اگر چه قبر پاکش بی نشان است
به جسم عالمی پرتو فشان است
بگوید سروری از مهر زهرا
که لطفش بیشمار چون کهکشان است
فدایت فاطمه بانوی عالم
******
- شنبه
- 7
- بهمن
- 1396
- ساعت
- 12:55
- نوشته شده توسط
- نخل بی سر
- شاعر:
-
محمدرضا سروری
ارسال دیدگاه